MASSAKAMP in Winterswijk! Met twee teams zijn we 16 februari afgereisd naar WSG, waar wij aantraden tegen titelkandidaat WSG 2 en ons vierde een beslissende wedstrijd speelde tegen mede topfavoriet WSG 1. Als onfortuinlijk onderaanstaand team waren we als T5 ook niet helemaal gerust op deze middag vooral niet omdat we onze bezielende kracht Jessica Groenhuis moesten afstaan aan T4. Ook vaste waarde Jeroen was deze keer niet van de partij. In ruil daarvoor kregen we een vreemdeling die sommigen van ons nog vaag herkenden uit een lang verleden (sorry Ferdinand Binnendijk :P). Die vreemdeling bleek echter wel een potje te kunnen schaken, maar daarover later...
Elke wedstrijd begint natuurlijk psychologisch gezien al ver voor de eerste zet gedaan wordt. Vandaar dat ik weer speciaal voor Frank (dat werkt altijd goed) andere muziek in de auto opgezet had. Ook was de vaste discussie weer de navigatie (ouderwets met voorbereiding van mij; maar zoals ik bekend sta laat de voorbereiding geregeld te wensen over, of nieuwerwets met navigatie die telkens verkeerd geïnterpreteerd wordt door Frank en Sjoerd; meestal tijdens V2 wedstrijden overigens). Toen we de speelzaal zo goed als bereikt hadden zette Frank de navigatie uit ("zo die hebben we niet meer nodig") en ongeveer een minuut later stond ik hulpeloos half op de stoep en half op het fietspad voor een eenrichtingsweg waarvan het "verboden in te rijden" bord naar de verkeerde kant weggedraaid was. Gelukkig ben ik gewend me uit benarde situaties te redden...
De wedstrijd dan; vorige keer tegen WSG 1 waren we in een iets sterkere samenstelling met Bertus en Jessica erbij, maar zoals al gezegd was deze keer Ferdinand van de partij, en ook Nadia en Frank kwamen ons vanuit T6 versterken. Samen hebben Nadia en ik haar tegenstander enorm in de luren gelegd door allerlei opmerkingen vooraf te maken die suggereerden dat Nadia er helemaal niets van snapte (het helpt ook dat ze blond is natuurlijk), zo vroeg Nadia onschuldig wat toch eigenlijk het speeltempo was omdat ze anders in een lager team speelde, en ik gaf aan dat de extra tijd pas bij 40 zetten erbij kwam en dat ze die eerst nog wel moest halen... en zo was de psychologische oorlogsvoering al aardig op dreef.
De tegenstander van Nadia Bloemendaal ging helemaal los. In een Hollandse partij als ik het goed zag (mijn theorie schiet nog wel eens tekort) gooide hij alles naar voren en niemand van ons gaf veel voor de stelling van Nadia na een goede 10 zetten. Op bord 2 stond Jarich inmiddels knap een stuk voor maar ook daar werd flink met materiaal gesmeten. Daar zat ik dan tussenin met een strategische Franse doorschuifvariant met dameruil, niet spectaculair maar mijn doel was een solide remise met eventueel kans om een plusje uit te buiten.
En toen... niemand weet hoe hij het gedaan heeft... niemand kende zijn stijl eigenlijk ook, toen had ineens Ferdinand gewonnen. Nonchalant verkondigde hij "ach mijn tegenstander maakte gewoon een fout, of eigenlijk wel drie", alsof het niets was dat wij als zwakste team aan de topborden zo maar even in 2 uurtjes tijd de slag om het eerste bord gewonnen hadden.
Ook op het laatste bord ging het strak. Reineir koerste op een stabiele remise af in een geheel gelijkwaardig eindspel, maar toch nog wel lastig omdat het loper (van Reinier) tegen paard (van tegenstander) was, en dan moet je toch wel opletten dat je niet door een vorkje verrast wordt. 1,5 - 0,5 voor ons dus met Jarich met een stuk voor, en Nadia leek de ergste ellende overleefd te hebben. De overige borden stonden niet slechter dus er hing een verrassing in de lucht.
Ik had inmiddels mijn kleine plus in een kleine min zien veranderen omdat ik zijn dubbelpion niet goed kon aanvallen en mijn pionnen wel onder vuur kwamen te liggen. Ik koos ervoor een pion te offeren om mijn toren goed te maken. Dat was op zich geen verkeerde tactische keuze maar daarna speelde ik normaalgesproken wel voor remise en niet meer voor de winst. Peter van Bart had een zwakke pion in zijn stelling en kwam steeds meer in de verdrukking. Nadia bleek ondertussen toch wel iets van het schaakspelletje te snappen en dat besef kwam hard aan bij haar tegenstander... kort na elkaar kwam ik remise overeen, won Nadia, verloor Peter van Bart, speelde Robert van Delden een knappe en solide remise tegen een sterke tegenstander en bleek Jarich ergens in het middenspel getruukd te zijn en pakten we daar nog een nul. Alleen Frank speelde nog op bord 6, bij een stand van 3,5-3,5. Nu is Frank normaalgesproken een 100% remise garantie tenminste wel dit seizoen, maar ook weten we dat hij nog wel eens in tijdnood komt. Dat had hij ook dit keer weer beloofd te doen. Enigszins ongerust zagen we dat Frank deze keer nog 10 zetten moest doen met nog 1 minuut 27 seconden op de klok. We zijn wel wat gewend maar er doemden toch wat beelden op van vorige wedstrijden en 3,5 punt waar we niet met teveel plezier aan terugdenken. Toen de stofwolken boven het bord optrokken had Frank een stuk minder maar drie pionnen meer, en er werd snel remise overeengekomen. Aangezien we vooraf niet op matchpunten gerekend hadden een knap resultaat, maar gezien het wedstrijdverloor hebben we misschien zelfs nog te weinig gekregen.
Omdat het vierde met goed spel en een stevige 6-2 overwinning hun handtekening hebben gezet onder hun titelaspiraties is de massakamp in Winterswijk gewonnen met een indrukwekkende 10-6 voor ons. Brutaal riep ik tijdens het eten dat ons vierde en vijfde beter waren dan heel Winterswijk bij elkaar, maar meteen schoot daarbij ons resultaat van de vorige ronde (1-7 tegen WSG 1) te binnen en dat stemde weer tot bescheidenheid. Leuke dag, gezellig eten. Laten we proberen volgend jaar weer tenminste twee teams in dezelfde klasse te hebben (2x KNSB 3e klasse en 2x promotieklasse? wie weet?) zodat er weer zulke massakampen mogelijk zijn!
